สารกัมมันตรังสี : ผลของรังสีที่มีต่อร่างกาย

อันตรายจากสารกัมมันตรังสีที่มีผลต่อร่างกาย

 อันตรายจากสารกัมมันตรังสีมีได้จากอุบัติเหตุไฟไหม้ เพราะถึงแม้ว่าสารจะถูกเผาไหม้ แต่ความเป็นกัมมันตรังสียังคงอยู่ ไม่ถูกทำลายไปด้วย เถ้า ควันที่เกิดขึ้น จะยังคงมีกัมมันตภาพรังสีอยู่ การแก้ไขสถานการณ์ดับไฟที่เกิดในบริเวณที่มีสารพวกนี จะต้องใช้เครื่องป้องกันตามธรรมชาติเข้าช่วย นั่นคือ อยู่ให้ห่างมากที่สุด และใช้เวลาอยู่ในบริเวณนั้นให้สั้นที่สุด ไม่มีการจับต้องของที่มีกัมมันตรังสี คนดับเพลิงควรอยู่เหนือลม สวมเครื่องป้องกัน ทั้งหน้ากากและเครื่อง ปกปิดร่างกาย คนดับเพลิงไม่ควรมีแผลตามร่างกาย ห้ามสูบบุหรี่และรับประทาน หรือดื่มน้ำในบริเวณที่อาจมีกัมมันตภาพรังสีมาถึง ตรวจสอบบรรยากาศด้วยเครื่องวัดรังสี (geiger counter)

ปัจจุบันยังไม่มีวิธีการรักษาพิษจากกัมมันตรังสี จึงควรที่จะต้องป้องกันอุบัติเหตุทุกทางมิให้เกิดขื้น การป้องกันมีหลายขั้นตอน นับตั้งแต่การวัดปริมาณรังสีที่ผู้ทำงานได้รับ และการควบคุม การวัดปริมาณกัมมันตภาพรังสีอยู่เสมอ จะเป็นการบอกถึงประสิทธิภาพของการควบคุมได้ ผู้ใช้สารประเภทนี้ จะต้องมีเครื่องวัดปริมาณรังสี (dosimeter) ติดอยู่กับตัว เช่นชนิดที่เป็นฟิล์มติดเสื้อ ถ้าเป็นการทำงานที่มือและนิ้วจะใกล้ชิด และได้รับรังสีมาก ก็จะติดฟิล์มไว้ที่นิ้ว เพื่อตรวจสอบดูว่า ไม่ได้รับรังสีเกินขนาดที่จะเป็นอันตราย

The International Atomic Energy Agency ได้กำหนดปริมาณรังสีขนาดมากที่สุดที่ร่างกายจะรับได้ต่อสัปดาห์ โดยไม่มีผลร้ายไว้เป็น 0.1 rem (roentgen equivalent man) เวลาทำสารหก หลังจากทำความสะอาดแล้ว ควรตรวจสอบอีกครั้งว่า ไม่มีสารกัมมันตรังสีหลงเหลืออยู่ กิจกรรมทุกอย่างที่จะใช้สารประเภทนี้ ต้องมีการวางแผนอย่างดี ถ้าเป็นไปได้ควรลองซ้อมดูก่อนโดยไม่ใช้สาร จะได้กะเวลาได้ และทราบข้อขัดข้องบางประการที่พอจะแก้ไขก่อนลงมือทำจริง ๆ พยายามใช้เวลาให้น้อยที่สุด อยู่ห่าง ๆ โดยใช้อุปกรณ์ช่วย เช่น คีมคีบ เครื่องกีดขวางอาจเป็นคอนกรีต หรือตะกั่ว จำไว้เสมอว่า การป้องกังกัมมันตรังสีต้องอาศัย 3 สิ่งประกอบกัน คือ เครื่องกำบัง ระยะทางไกล และระยะเวลาสั้น